قسمت سوم مشروعیت بربادرفته   2009-06-17 11:45:56

زمانی که شيخ فضل الله نوری استبداد محمدعلی شاهی را با عنوان حکومت مشروعه توجيه شرعی می کرد، رهبر دينی نهضت مشروطه آخوند خراسانی به وی يادآوری کرد که اگر چه در زمان غيبت، حکومت مشروعه (بخوانيد حکومت اسلامی) ممتنع است، اما تنها حکومت مشروع حکومت مبتنی بر عدالت است که قدرت سياسی مقيد و محدود به قانون و تحت نظارت نمايندگان مردم باشد. راستی ما را چه می شود که پس از دهها قرن عدالت را فدای مصلحت می کنند و فقه "عدالت محور" اهل بيت جای خود را به فقه "مصلحت محور" مدرسه خلافت می دهد و کوشش می شود حوزه های مستقل تشيع همانند جامع الازهر وابسته به حکومت شوند (دارای رديف در بودجه دولتی) و در شهر طباطبائی و بهبهانی راه ميدان آزادی از بزرگراه شيخ فضل الله نوری بگذرد؟

آنچه از رئيس جمهور تحميلی و تقلب و تزوير در انتخابات يا حتی توهم آن در افکار عمومی اسف بارتر است، استحاله "جمهوری اسلامی" به "حکومت اسلامی" يا همان حکومت مشروعه پيش گفته است. فرق جمهوری اسلامی با حکومت اسلامی دقيقا در نقش رأی و انتخاب مردم است. در جمهوری اسلامی انتخاب مردم تعيين کننده است و همه مقامات موظفند به رأی جمهور تمکين کنند. در حکومت اسلامی انتخابات نمايشی است و به معنای بيعت با نظام و مطاوعه رهبری است. در حکومت اسلامی اين آحاد مردمند که موظف به تأمين نظر ولی امر هستند، نه اينکه مسئولان موظف به تأمين رضايت و مطالبات ملت باشند. در حکومت اسلامی مشروعيت مقامات به انتصاب از سوی ولی امر است و مصلحت نظام که توسط ولی امر تشخيص داده می شود بر عدالت و قانون و اخلاق و شرع (احکام اوليه و ثانويه) مقدم است. در جمهوری اسلامی مشروعيت نظام به رعايت عدالت و قانون و اخلاق و دين است و هيچ مصلحتی بالاتر از رعايت عدالت و اخلاق و قانون و ارزشهای دينی نيست.

در طول حيات سی ساله "جمهوری ولائی" (ترکيب جمهوری اسلامی و ولايت فقيه) انديشه جمهوری اسلامی (جمهوری به همان معنا که همه جا جمهوری است البته با رعايت ارزشهای اسلامی و تأکيد بر رعايت دموکراسی و حقوق بشر) با انديشه حکومت اسلامی (مبتنی بر ولايت فقيه، پاکيزه از رسوبات غربی از قبيل جمهوريت و دموکراسی) رقابتی نفس گير داشته است. به نظر بسياری از طرفداران انقلاب اسلامی در دهه اول پس از انقلاب اسلامی حداقل در عمل، بنيانگذار جمهوری اسلامی کم و بيش بويژه در مقابل محافظه کاران سنتی از انديشه جمهوری اسلامی دفاع می کرد. به هر حال در دو دهه اخير انديشه جمهوری اسلامی توسط نهادهای انتصابی همواره تضعيف شده است، به ويژه در چهار سال اخير جريان "حکومت اسلامی" نظرا و عملا توسط رئيس دولت ستوده شده است.

با مهندسی ناشيانه نتيجه انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ تير خلاص به پيکر نيمه جان جمهوری اسلامی شليک شد و آخرين بازمانده مشروعيت جمهوری اسلامی – که همانا صداقت و امانتداری نسبی انتخاباتش بود- درپای مصلحت نظام اسلامی قربانی شد. نظام حکومت اسلامی ترجيح داد تجربه به زعم وی تلخ دوران مردمی اصلاحات را تکرار نکند و با انشای آنچه از آن به حکم حکومتی مهندسی چند لايه ای انتخابات ياد می شود به افتخارات ساليان اخير تداوم بخشد. افتخاراتی که به زعم منتقدان مشفق چيزی جز قانون گريزی، سوء تدبير، ماجراجوئی، قشری نگری و دروغگوئی نبوده است.

أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ کُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ(ابراهيم/۲۸) آيا نديدی کسانی را که نعمت خدا را به کفران تبديل کردند و جمعيت خود را به دار البوار (نيستی و نابودی ) کشاندند؟

همچنانکه در ايران آزادی بيان هست، اما متأسفانه آزادی پس از بيان نيست؛ انتخابات اخير نيز با مشارکت بالای مردم برگزار شد، اما مشکل در صيانت از آراء مردم و اعلام نتايج واقعی و مهندسی نشده انتخابات است. آنچه از آن به عنوان حکم حکومتی مهندسی چند لايه ای انتخابات ياد می شود نقطه عطفی در انديشه سياسی معاصر شيعه، استحاله جمهوری اسلامی و اتکای حکومت اسلامی به زور عريان و سرکوب گسترده تر مطالبات قانونی اکثريت ملت ايران منجر می شود. حکومتی که به ملت خود راست نگويد بيشک حافظ منافع ملی دربرابر زياده خواهی های قدرتهای سودجوی خارجی هم نخواهد بود. ابراز انزجار نخبگان و روشنفکران بويژه عالمان دين از بر باد دادن باقيمانده مشروعيت جمهوری اسلامی و اعتراض مسالمت آميز به متجاوزان به حقوق ملی کمترين وظيفه اخلاقی و دينی است. نحوه مواجهه مدعيان پيروی امام علی (ع) با منتقدان ناصح و مخالفان قانونی سنگ محک ديگری برای سنجش صداقت حکمرانان حکومت اسلامی است. امام علی –که درود خدا بر او باد- همواره حق جوئی و انتقاد مسالمت آميز را تشويق کرده از حقوق مسلم مردم می دانست و هرگز منتقدی را به داغ و درفش و زندان و سلب حقوق اجتماعی محکوم نکرد.

إن أُرِيدُ إلّا الإصلاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ ما تَوْفِيقِی إلّا بِالله عَلَيهِ تَوَّکَلّْتُ وَ إلَيهِ أُنِيبُ (هود/۸۸)

محسن کديور

	نام
	پیام
	Write all letters which are not black! حروفی که سیاه نوشته نشده در پنجره وارد کنید.

روز نوشتها

یادها

شعرها

از دیگران

من و جنهایم

داستانها

انتخابات